دنیای کاغذی من
|
می نویسم برای عزيزمردی که شش گوشه قلبش شکسته است. می نویسم برای ابرمردی كه تنها و غريب است؛ تا شايد به فرق شكافته علی (ع)، یا به پهلوی شكسته زهرا (س), و يا به دل غمديده زينب (س) پا بر فرق ما بگذارد و بيايد. بيايد و اين كهنه زخم ها را مرهم نهد و اين شب های سرد و تلخ فراق را به پايان رساند. خدا كند كه زودتر بيايد ... خدا كند ... -
آثار و برکات دوستی با اهل بیت(علیهم السلام) انسان غیر از دوستى و دشمنى هیچ ندارد و نمى تواند بگوید: از دوست و دشمن داشتن هم عاجزم ، منتهى باید عینك بگذارد و دقت كند و ببیند كه چه كسى و چه كار و چه خُلق و چه عقیده اى را دوست ، و چه چیز و چه كسى را دشمن بدارد؛ زیرا همین دوستى ها و دشمنى ها براى انسان خواهد ماند ،هر عملى شروط بسیار دارد كه معلوم نیست از عهده ى آن ها برآییم. میرزاى قمى ـ رحمة اللّه ـ مى فرماید : «اگر براى نمازهایى كه مى خوانیم ، خدا ما را عقاب نكند ، خیلى باید شاكر باشیم .» عبادات ، شروط زیادى دارد كه معلوم نیست بتوانیم آنها را رعایت كنیم و ازعهده ى آن ها بر آییم ، اما دوستى و دشمنى شرطى ندارد ، و دوست خدا و دوست دوستِ خدا شدن به اندك چیزى حاصل مى شود و آسان است . این روایت كه در كتاب ینابیع الموده می باشد ، در بالاى ایوان طلاى حضرت امیر ـ علیه السّلام ـ از زمان هاى بسیار دور نوشته شده است که : «قالَ رَسوُلُ اللّه ـ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم ـ لَوِ اجْتَمَعَ النّاسُ عَلى حُبِّ عَلِىِّ ابْنِ أَبى طالِبٍ، لَما خَلَقَ اللّه النّارَ ؛ رسول خدا ـ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم ـ فرمود : اگر همه ى مردم بر محبّت على بن ابى طالب گرد مى آمدند ، هرگز خداوند آتش جهنّم را نمى آفرید .» قدردان اهل بیت هستیم؟ ولى ما قدردان اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ نیستیم ، مثل كسانى هستیم كه گنجى در خانه دارنداما رفتارهایشان حاکی از این است که گویا گوهری را ندارند و از آن غافل محض اند! گاهی اوقات كار ووضع ما بدتر از آن هاست؛ گویا مانند كسانى كه به امامت اعتقاد ندارند ، ما نیز امیرالمؤمنین ـ علیه السّلام ـ نداریم و مانند آن ها زندگى مى كنیم كه آن حضرت را ندارند . با این كه قرآن را در یك دست و عترت را در دست دیگر داریم، ولى انگارکه دستمان خالى است و هیچ نداریم و سنگینى آن ها را احساس نمى كنیم. گویا چیزى در اختیار ما نیست! از مرحوم حاج شیخ عبدالكریم حایرى نقل شده كه فرمود: «سنّى ها عترت را ضایع كرده اند ، و شیعه ها قرآن را .» ین دو موضوع با توجه به سخن پیامبر(ص) که فرمودند: «این دو (قرآن و عترت ) در کنار هم هستند و هیچ گاه از هم جدا نمی شوند، اگر كسى یكى از این دو را ضایع كند، دیگرى را هم ضایع خواهد كرد.» هر دو با هم وحدت وارتباط تنگاتنگ دارند . علی علیه السلام فرمود: «هیچ کس را در کمالات و صفات زیبای انسانی با آل محمد صلی الله علیه و آله نمی شود مقایسه کرد، دیگران که پرورده نعمت هدایت اهل بیت پیامبرند، هیچ گاه با آنان برابر نخواهند بود» انسان باید یا لجوج و معاند باشد و یا جاهل كه نفهمد على و اولادش ـ علیهم السّلام ـ در صف عادلین و متّقین و صادقین اند، و دشمنان آن ها در صف فاسقین و فاجرین . به خدا پناه مى بریم از این كه در زمره ى فاسقین و ناصبین باشیم ، نه در گروه متّقین ! با توجه به مطالب ذکر شده آماده برای دوستی با چه کسی هستید؟ آیا بهتر از اهل بیت دوستی را سراغ دارید که در دنیا به فریاد انسان برسد و او را لحظه ای فراموش نکند؟ عشق به اهل بیت علیهم السلام زمینه ساز عشق به خداوند است و دوست داشتن اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله مهر ورزیدن به ارزش های والای الهی می باشد . رسیدن به قله رفیع کمالات معنوی و انسانی بدون دوستی اولیاء الهی ممکن نیست و پذیرش اعمال و زحمات یک مسلمان در گرو محبت و ولایت اهل بیت علیهم السلام می باشد . امام علی علیه السلام از رسول اکرم صلی الله علیه و آله نقل می کنند : « لا تزول قدما عبد یوم القیامة حتی یسال عن اربع ... و عن حبنا اهل البیت ; در روز قیامت هیچ بنده ای قدم برنمی دارد مگر اینکه از چهار چیز سؤال می شود ... [که چهارمین سؤال ]از دوستی ما اهل بیت خواهد بود .»1 براین اساس تقرب به خداوند و رسیدن به سعادت دنیا و آخرت با عشق و دوستی آل پیامبر صلی الله علیه و آله عجین شده است . مولوی می گوید: هر که خواهد همنشینی با خدا مهرورزی به دیگران یک نیاز محبت فطری است ، اما چه زیباست که انسان در بذل محبت ، خوبان و برترین ها را برگزیند و اهل بیت علیهم السلام مظهر خوبی ها و کمالاتند ، چنانکه علی علیه السلام فرمود: «هیچ کس را در کمالات و صفات زیبای انسانی با آل محمد صلی الله علیه و آله نمی شود مقایسه کرد ، دیگران که پرورده نعمت هدایت اهل بیت پیامبرند ، هیچ گاه با آنان برابر نخواهند بود .» اگر عاشقی کنی و جوانی عشق محمد بس است و آل محمد بهترین نوع ارتباط با پیشوایان معصوم علیهم السلام همان محبت و مودتی می باشد که یک رابطه قلبی و درونی است و خداوند متعال هم در قرآن کریم به چنین ارتباطی دعوت کرده و می فرماید : « قل لا اسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القربی ؛ بگو من بر انجام امر رسالت ، از شما مزدی نمی خواهم ، مگر دوستی و محبت درباره نزدیکانم .»2 حال که دوست واقعی خود را پیدا کرده ایم ، نشانه های علاقه به او را در خود جستجو کنید . برخی از این نشانه ها با توجه به سخنان امام علی علیه السلام عبارتند از : 1 - محبت توأم با عمل و تقوا دوست داشتن اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام تقوای الهی و دلی پاک می خواهد . علی علیه السلام می فرماید : « من احبنا فلیعمل بعملنا و لیتجلبب الورع ; هر که ما را دوست دارد باید مثل ما عمل کند و لباس پرهیزگاری را جامه و پوشش خود قرار دهد .» 3 ورع و تقوی و دوری از گناه باید سرلوحه زندگی محبان اهل بیت علیهم السلام باشد تا بتوانند عشق پاکان را در دل خود جای دهند و گرنه دلی پر از شوق گناه را چطور می توان جایگاه و ظرف محبت اولیاء الهی قرار داد . شیفتگان اهل بیت علیهم السلام دائم در زمزمه می باشند که: دل جایگاه عشق تو باشد نه غیرتو این خانه خداست به شیطان نمی دهم 2 - عشق به دوستان اهل بیت علیهم السلام امیرمؤمنان علیه السلام در این رابطه می فرماید: « هر کس می خواهد بداند که آیا عاشق حقیقی اهل بیت علیهم السلام است یا نه، به قلب خویش رجوع نماید ، اگر در دلش محبت دوستان ما هست پس او دشمن ما نیست ; دوست ماست ، ولی اگر یکی از دوستان ما را در دلش دشمن می دارد ، او دوستدار حقیقی ما نیست .»4 خلوت دل نیست جای صحبت اغیار دیو چو بیرون رود فرشته درآید در زیارت جامعه کبیره می گوئیم : « فمعکم معکم لا مع عدوکم ... ; [ای اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله!] من با شما هستم ، با شما هستم ، نه با دشمن شما ... .» 5 4 - آمادگی برای محرومیت ها ولایت اهل بیت و دلباختگی به این خاندان بدون آمادگی برای رنج و محنت ها و با گریختن از انواع محرومیت ها امکان پذیر نخواهد بود ، زیرا که : نازپرورده تنعم نبرد راه بدوست عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد حقیقی بودن علاقه درونی شخص ، هنگامی نمایان می شود که فرد مورد امتحان قرار گیرد و حوادثی تلخ و ناراحت کننده در زندگی انسان رخ نماید ، آن گاه است که دوستان حقیقی از دوستان مجازی جدا می گردند و گرنه در هنگام راحتی و آسایش هر کسی می تواند ادعای دوستی اهل بیت علیهم السلام را داشته باشد . امام علی علیه السلام می فرماید : « من تولانا فلیلبس للمحن اهابا ; هر کس ما اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله را دوست بدارد باید برای محنت ها پوستی دیگر بپوشد .» 6 این جمله کنایه از این است که محبّ حقیقی آمادگی برای مقابله با انواع بلاها و مشکلات را خواهد داشت . هر که در این بزم مقربتر است جام بلا بیشترش می دهند امیرمؤمنان علیه السلام در سخنی دیگر فرمود: « من احبنا اهل البیت فلیستعد للفقر جلبابا ; هر کس ما اهل بیت را دوست بدارد پس باید فقر و محرومیت ها را چونان لباس رویین بپذیرد.»7 امیرمؤمنان علی علیه السلام در سخنی زیبا به این نشانه دوستداران اهل بیت علیهم السلام اشاره کرده و می فرماید: «دوستی ما و دوستی دشمنان ما در وجود یک انسان جمع نمی شود ، چون خداوند برای انسان دو قلب قرار نداده که با یکی این را دوست بدارد و با دیگری آن را دشمن بدارد. دوستدار ما باید عشق و علاقه خود را برای ما خالص بگرداند همانطوری که طلا در داخل آتش خالص و تمام عیار می گردد . بنابراین هر کسی می خواهد بداند که دوست واقعی ما هست یا نه ، قلب خود را مورد آزمایش قرار دهد . اگر در دل او همراه محبت ما ، محبت دشمن ما هم باشد او از ما نیست و ما هم از او نیستیم.» 5 - برائت از دشمنان اهل بیت علیهم السلام یکی دیگر از نشانه های عشق حقیقی ، دوری جستن از مخالفین و دشمنان عترت پیامبر صلی الله علیه و آله است . دوستدار حقیقی اهل بیت علیهم السلام باید از دشمنان آنان تبری جوید و محبت خویش را برای خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله خالص و بی آلایش سازد. عاشق اهل بیت علیهم السلام هیچ گاه در کنار تولی ، تبری را فراموش نمی کند و اساساً بدون تبری از دشمنان ، مودت و محبت معنی ندارد . کفر و ایمان قرین یکدگرند هر که را کفر نیست ، ایمان نیست امیرمؤمنان علی علیه السلام در سخنی زیبا به این نشانه دوستداران اهل بیت علیهم السلام اشاره کرده و می فرماید : «دوستی ما و دوستی دشمنان ما در وجود یک انسان جمع نمی شود ، چون خداوند برای انسان دو قلب قرار نداده که با یکی این را دوست بدارد و با دیگری آن را دشمن بدارد. دوستدار ما باید عشق و علاقه خود را برای ما خالص بگرداند همانطوری که طلا در داخل آتش خالص و تمام عیار می گردد . بنابراین هر کسی می خواهد بداند که دوست واقعی ما هست یا نه ، قلب خود را مورد آزمایش قرار دهد . اگر در دل او همراه محبت ما ، محبت دشمن ما هم باشد او از ما نیست و ما هم از او نیستیم .» 8 شاید در ذهن عده ای خطور کند که : ای بابا ، حالا این دوستی با اهل بیت سود و نفعتی هم دارد ؟ آثار و برکات دوستی اهل بیت 1 - حشر با اهل بیت علیهم السلام در روز قیامت علی علیه السلام فرمود: « من احبنا کان معنا یوم القیامة و لو ان رجلا احب حجرا لحشره الله معه ؛ هر که ما را دوست بدارد، در روز قیامت با ما خواهد بود و اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد ، خداوند او را با آن محشور خواهد کرد .»9 2 - بالاترین درجات بهشت آن بزرگوار فرمود : « ان اهل الجنة ینظرون الی منازل شیعتنا کما ینظر الانسان الی الکواکب ؛ اهل بهشت به منازل شیعیان ما (در بالاترین درجات آن) نگاه می کنند همانطوری که انسان به ستارگان می نگرد .»10 3 - دادرسی در سخت ترین لحظات علی علیه السلام در حدیثی به حارث فرمود : « لینفعک حبنا عند ثلاث: عند نزول ملک الموت و عند مسالتک فی قبرک و عند موقفک بین یدی الله ؛ دوستی و محبت ما اهل بیت در سه جای مهم و سرنوشت ساز برای تو سود خواهد داد : هنگام نازل شدن فرشته مرگ و موقعی که در قبر مورد سؤال و بازخواست قرار می گیری و زمانی که در روز قیامت در مقابل پروردگار ایستاده باشی .»11 4 - قبولی کارهای نیک امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: «هر کس ما اهل بیت را دوست داشته باشد ، ایمان او مفید بوده و اعمالش مورد پذیرش قرار خواهد گرفت ، اما اگر کسی محبت ما اهل بیت را در دل نداشته باشد از ایمان خویش بی بهره بوده و کارهای نیک و اعمال دینی او مقبول نخواهد بود، گرچه روزها روزه گرفته و شب ها به عبادت بپردازد . »12
" ستایش، خداوندی را سزاست که احسان فراوانش بر آفریده ها گسترده و دست گرم او برای بخشش گشوده است. او را برهمه کارهایش می ستاییم وبرای نگهداری حق الهی از او یاری می طلبیم وگواهی می دهیم جز او خدایی نیست." { حضرت علی (ع) }
" خدایا تو جان مرا آفریدی و تو آن را می گیری زندگی و مرگ آن متعلق به توست اگر زنده اش داشتی محفوظش دار و دچار مرگش ساختی بر او ببخش! خدایا من از تو عافیت می خواهم. " (حضرت محمد"ص")
" خدایا ، ترسی را که از شکست خود دارم، به تو می سپارم. لزومی ندارد بنا بر معیارهای دنیوی موفق باشم؛ مادام که طبق خواسته ی تو عمل می کنم، سعادتمندم. قلبی مملو از ایمان، تنها چیزیست که به آن نیازمندیم. بی شک خدا راه را بادست خود نشانمان می دهد. پس به جای آنکه ترس از شکست داشته باشیم، متوجه عشق به او شویم. خیال پروری کنید! زیرا ما بندگی خدایی را می کنیم که ممکن ساختن هر ناممکنی را دوست می دارد. " ( یوهان اسمیت )
" این اطمینانی است که از نزدیکی با خدا به دست می آوریم؛ اگر خواست او را بخواهیم، صدایمان را می شنود. اگر بفهمیم صدایمان را می شنود، در می یابیم آنچه را که از او می خواهیم به دست می آوریم. به هنگام نماز گزاردن، وقتی که دست ها را برهم می گذارید، خدا بازوانش را می گشاید. وقتی که طلب می کنید، باید باور داشته باشید و شک نکنید. زیرا کسی که تردید می کند مانند موج دریاست. وامانده و متلاطم در باد نیایش دست هایی را به حرکت در می آورد که جهان را به حرکت در می آورند. " "یوهان اسمیت"
" خدایا! خوب می دانم که مرا در میان رنج هدایت می کنی٬ نه بر گرداگرد آن. حتی اگر از دل تاریکی بگذرم ودستت را نیابم٬ نمی ترسم٬ زیرا تو با منی. ای روح من! چرا افسرده ای؟ چرا اینچنین پریشان گردیده ای؟ امیدت به او باشد. حتی در این حال هم او را ستایش خواهم کرد که او ناجی و خدایم است. "
مولا جان منتظرت هستیم آسمان را مىستايم، كه ابرهايش را زيرانداز گام هايت مىسازد.
این روزها... این روزها در این حیرتکده وانفسا (دنیا) حفظ ایمان و اعتقادات و ارزش ها خیلی مشکل شده ، طوری که خیلی وقت ها می بینم که در مقابل خیلی چیز ها کم آوردم و..... اقا جان ، خیلی دلم می خواست که چشمان نا لایقم به جمال تو منور بشه اما می دانم که نمی شود مگر اینکه شما منو ببخشی... آخه چشمی که به گناه آلوده شده و خواسته های نفس لبیک گفته، به چیز های که نفس از او خواسته نگاه کرده کجا لیاقت داره که رخ رضای شما رو ببینه. آخه زبانی که به انواع گناه آلوده شده و از فرط گناه لال شده،کجا لیاقت دارد که با توی مهربان هم کلام شود . اخه گوش هایی که هر روز با گناه دم ساز شده ودیگر حرام و حلال نمی داند کجا لیاقت دارد.... آقا جان من نو مسافری هستم که قصد سفر کرده ام و می خواهم به کاروان عشاق تو بپیوندم ، اما هنوز در بیابان بر هوت و خار و خاشاک گناهان سر گر دانم هنوز نتوانستم از این بیابان خلاص شوم و مسیر جاده را پیدا کنم. آقا جان ! فراز و نشیب ها و گردنه های صعب العبوری توی مسیر دارم می خواهم مرا یاری کنی که غیر از یاد و نام شما به چیز دیگری فکر نمی کنم . مولاجان بی تو هیچم به دادم برسم "برای این بنده ی حقیرم دعا کنید محتاج دعاهاتونم "
ای که فصل آمدنت ، زیباترین فصل زندگانی است وحضورت، گویاترین پیام آشنایی.
ظاهرا می‌گوییم آقا می‌آید، ولی در حقیقت ما به خدمت حضرت می‌رویم. ما به پشت دیوار دنیا رفته و گم شده‌ایم باید از پشت دیوار بیرون بیاییم تا ببینبم که امام زمان(علیه‌السلام) از همان ابتدا حاضر و منتظر ما بوده‌اند. مسافران جمعه آماده باشید قصد کم کردن گناه ونشستن تو قلب مولا را داریم
مولایم هرگاه نام زیبای ترا از ته دل صدا می زنم قلبم آرام می گیرد. در دیار ما که هرکالا به هرجا ،درهم است
آقای من!مولای غریب من!پدرمهربان اهل عالم
قربان تو شوم فقط می خواهم یک دفعه ببینمت .
آقاجان دیگر از انتظار نگو از وصال بگو. از پایان جمعه های بی تو بگو! آقاجان بگو كه به زودی هدهد صبا خبر از آمدنتان را نوید می دهد. بگو كه می آیی و مرهم دل های شكسته و خسته ی ما می شوی. بگو كه دیگر غریب نیستیم. آقاجان، مولای من، بگو كه روزی با تو به زیارت خانه خدا می روم و تنها نیستم. بگو كه با هم به زیارت جدتان حسین بن علی(ع) می رویم و یك دل سیر برای مظلومی حسین(ع) می گرییم. بگو كه به دیدار مولایمان در كوفه می رویم و ایشان را نوید می دهیم كه دیگر جولان دهی ظالمان تمام شد. به دیدار خانوم فاطمه زهرا(س) می رویم و شما مزار غریب بی بی را نشانمان می دهی. ما هم یك دل سیر با مادرمان درد و دل می كنیم. آقاجان خیلی كارها داریم كه بعد از آمدنت انجام دهیم. فقط به شوق دیدار شما، سختی ها را تحمل می كنیم. بگو كه میایی و اشك های شبانه و غریبانه ی ما را پایان می دهی. الهی به امید ظهور آقای خوبان.
یَا اَبَاصالِحَ المَهدِی (عج)! یَا سَیِّدِی وَ مَوْلاىَ! یَا صاحِبَ الزَّمان ( رُوحِی لَکَ الفِداء )! ... سلام خدا بر تو باد ... باز به انتظار تو، جمعه غروب می شود اگر بیایی از سفر، آه چه خوب می شود ... ****** هجر تو ز درد و داغ، دلگیرم کرد. اندوه و غم زمان، زمین گیرم کرد. گفتند که جمعه می رسی از کعبه این رفتن جمعه جمعه ها، پیرم کرد. ****** برگرد گه شیعه دل غمینه، از دوری تو زار و حزینه ... اَللّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْر ...
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مَوْلاىَ یا صاحِبَ الزَّمانِ ... با صد امید، بر در این خانه آمدم اقرار می کنم که تو خوبیّ و من بدم. مردودتر ز من نبود بنده ای ولی باور نمی کنم که تو مولا کنی ردم. ایمان من، محبّت و دینم ولایت است بگذار دشمنان تو خوانند مرتدم. از بیت بیت من، همه پیدا بود که هست روح القدس به وقت سرودن، مؤیدم. قابل نبوده ام که کند دعوتم کسی مولا کریم بود که بی دعوت آمدم. هر کس گرفت دست توسّل به دامنی من دست خود به دامن آل عبا زدم. با آن همه صفات نمک ناشناسی ام عمری کنار سفرۀ آل محمّدم. اینان مرا که جز تنی آلوده نیستم تبدیل می کنند به روح مجرّدم. دریا حریف نیست که پاکم کند، مگر مولا به خاک کوی خود از لطف شویدم. من کیستم که میثم این خاندان شوم این موهبت بود ز خداوند سرمدم. *****
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مَوْلاىَ یا صاحِبَ الزَّمانِ ... دَخِیلِکَ یا وَصِیَّ الحَسَنِ وَ الخَلَفَ الحُجَّةَ اَیُّهَا القائِمُ المُنتَظَرُ المَهدِیُّ یَابنَ رَسوُلِ اللّهِ یا حُجَّةَ اللّهِ عَلی خَلقِهِ یا سَیِدَنا وَ مَولانا ... یا وَجیهاً عِندَاللّهِ اِشفَع لَنا عِندَاللّه ... الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ، اَدْرِکْنا اَدْرِکْنا اَدْرِکْنا، الأَمانَ الأَمانَ الأَمانَ.... ژ بی تو، یک روز نشد خوب به فردا برسد. یا دعا از سر سجاده به بالا برسد. زندگی سخت نفس می کشد اینجا بی تو کی به آخر نفس این شب یلدا برسد؟ چشم باران زده کوچه به راه است هنوز کاش آهنگ قدم هات به اینجا برسد. حسرت یخ زده پنجره ها را دریاب تا به گرمای دمت، فصل تماشا برسد. سیزده قرن زمین چشم به راهت مانده نکند کار دوباره به اگر ها برسد. درد دیرینه یک قوم، تو را می خواند با تو این زخم قدیمی به مداوا برسد. اگر از عمر جهان، ثانیه ای باقی بود باید آن ثانیه حرف تو به دنیا برسد. شجره نامه ما، مثل سحر معلوم است. چون به سر سبزی سرشاخه طوبی برسد. ******
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا سَیِّدی وَ مَوْلاىَ یا صاحِبَ الزَّمانِ ... دَخِیلِکَ یا وَصِیَّ الحَسَنِ وَ الخَلَفَ الحُجَّةَ اَیُّهَا القائِمُ المُنتَظَرُ المَهدِیُّ یَابنَ رَسوُلِ اللّهِ یا حُجَّةَ اللّهِ عَلی خَلقِهِ یا سَیِدَنا وَ مَولانا ... یا وَجیهاً عِندَاللّهِ اِشفَع لَنا عِندَاللّه ... الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ، اَدْرِکْنا اَدْرِکْنا اَدْرِکْنا، الأَمانَ الأَمانَ الأَمانَ.... درون قلب جهان، انقلاب گشته، بیا. نفس، بدون تو همچون عذاب گشته، بیا. نظاره کن به فرا سوی سامرا و ببین حرم به دست حرامی، حصار گشته، بیا. ****** اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ، صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلى آبائِهِ، « اَللّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْر ... »
|
About
در آن هنگام که دستان نسیمی سرد، میبرد ... از روی هر سنگ فرش خیابان پوسیده برگی زرد... در این اندیشه میمانم ، اگر روزی بیفتم از دو چشمانت ، کدامین باد خواهد برد تن زرد فرو پاشیده ی من را...؟؟ Archivesآبان 1398دی 1395 شهريور 1394 تير 1394 فروردين 1394 دی 1393 آذر 1393 تير 1393 خرداد 1393 آذر 1392 آبان 1392 شهريور 1392 تير 1392 خرداد 1392 ارديبهشت 1392 فروردين 1392 اسفند 1391 بهمن 1391 دی 1391 آذر 1391 آبان 1391 مهر 1391 شهريور 1391 مرداد 1391 تير 1391 خرداد 1391 ارديبهشت 1391 فروردين 1391 اسفند 1390 AuthorsزینبLinks
دلم تنگ است ومیدانم ازاین تنگی نمی میرم
SpecificLinkDump
کاربران آنلاين:
بازدیدها :
<-PollItems->
| |||||||||||||||||||||||||||||
تبادل
لینک هوشمند
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: