... بِأَبى أَنْتَ وَ أُمّى وَ نَفْسى لَکَ الْوِقاءُ وَ الْحِمى
یَابْنَ السّادَةِ الْمُقَرَّبینَ، یَابْنَ النُّجَباءِ الْأَکْرَمینَ، یَابْنَ الْهُداةِ الْمَهْدِیّینَ،
یَابْنَ الْخِیَرَةِ الْمُهَذَّبینَ ...

دیدن روی تو، بر دیده جلا می بخشد     قدم یار به هر خانه صفا می بخشد.

بدتر از درد جدایی به خدا دردی نیست      خاک پاهای تو گفتند دوا می بخشد.

از پس پرده غیبت هم اگر باشد، باز      دست تو، هر چه طلب کرد گدا، می بخشد.

شب احیاست، ببین مرده عشقت هستیم      کو نگاه تو که جان بر تن ما می بخشد؟

شب قدر است ولی ما همه پستیم آقا!      گوشه چشم تو به ما، قدر و بها می بخشد.

رو سیاهیم ولی دست به دامان توایم      تو اگر واسطه باشی که خدا می بخشد.

ابر وقتی که ببارد، همه جا می بارد      پس اگر خواست ببخشد، همه را می بخشد.

در جواب « بِعَلِیٍّ، بِعَلِیّ (ع) » گفتن ما      مادرت، تذکره کرب و بلا می بخشد.

******

ز غم تو گشته ویران، دل زار عاشقانت      ز فراق رویت ای گل! شده ایم نغمه خوانت.

دل عالمی و دل ها، ز غم تو غرق در خون      مکش از ملال شاها، دگر ابروی کمانت.

تو که بال رحمتت بر سر ما فکنده سایه      ز چه رو نهانی از ما؟ به کجاست آشیانت؟

همه از پی تو پویان، همه خسته ایم و بی جان    تو که جان ماسوایی، ملکا قسم به جانت.

چه خوش است دیده ما، شود از رخ تو روشن      چه خوش است گوش ما را، بنوازی از بیانت.

به غلامی تو شاها! نه لیاقت است ما را      که خوریم غبطه ها بر سگ درب آستانت.

******